কৰাল লগা উলংগ শব্দবোৰত ঠিকনা সলনি হয় মোৰ প্ৰতিটো দিনৰ অন্তত দুখৰ চিগাৰেট জ্বলাই ৰৈ থকা বিৰক্তিকৰ শেষ নিশাত; পিঞ্জৰাবদ্ধ আবেগৰ তাচপাতবোৰ খোলোপা-খোলোপে খহি পৰে আৰু সৃষ্টি কৰি যায় এক বিশাল শূণ্যতাৰ। পোহৰ হওঁক বুলি জ্বলাই লওঁ আশাৰ ধাতুৰে গঢ়ি লোৱা পুৰণি মমবাটিডাল; সিওঁ জ্বলি শেষ হয়, আৰু নমাই আনে এক অচিনা অন্ধকাৰ। কিন্তু কথাবোৰতোContinue reading “দুখৰ দিনৰ কবিতা”