নৈখনতো তৰাং নাছিল কাহানিও ডুব গৈছিল তাইৰ লাস্যময়ীতাত আবেলিৰ বেলিটিও হৈ পৰিছিল ৰঙা এজোপা মেপোল গছ যেন এখন ৰঙা মেপোলৰ অৰণ্য ! ওৰেতো ৰাতি তাইৰ বুকুতে মুখ গুজি শুই আছিল সি, তৰাবোৰৰ ফিচিঙা-ফিচিঙি ধেনুভিৰীয়া হৈ জোনজনীয়েও যেন জুমি জুমি চাইছিল “কি কৰিছনো তহঁতে” ? ৰান্ধনী নৈৰ চিলমিল টোপনি ভাঙি গুচি গৈছিল পুৱাৰ বেলি…. এতিয়া পাতবোৰContinue reading “দূৰণিৰ ঘন্টাধ্বনি”